Η Φιλία στην Εφηβική Ηλικία 

Οι περισσότεροι ενήλικες σκεπτόμενοι την φιλία στην εφηβεία σήμερα, έχουν υπόψη τους έναν έφηβο μπροστά από την οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή του, ο οποίος επικοινωνεί διαρκώς με τους φίλους του, με τους οποίους ήδη πέρασε αρκετές ώρες μαζί. Και είναι αλήθεια πως σε καμία άλλη ηλικία η σχέση με τους συνομηλίκους δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, όσο στην εφηβεία.

Στην διάρκεια της εφηβείας δηλαδή στις ηλικίες από 13ων έως περίπου 20 χρονών, η επαφή με τους συνομήλικους γίνεται τόσο σημαντική λόγω της κοινωνικής σύγκρισης. Δηλαδή, επειδή ο έφηβος βιώνει τόσες αλλαγές (σωματικές αλλά και στις ικανότητες και τις αντιλήψεις του) χρειάζεται άλλους ανθρώπους που βιώνουν τις ίδιες αλλαγές προκειμένου να μοιραστεί την εμπειρία του. Ταυτόχρονα, οι συνομήλικοι λειτουργούν ως πηγή πληροφοριών για τον έφηβο που εξερευνεί διαφορετικούς κοινωνικούς ρόλους και ταυτότητες. Με την σύγκριση μαζί τους μπορεί να αξιολογήσει τις δικές του ικανότητες και την κοινωνική του επιτυχία.

Σε γενικές γραμμές, οι έφηβοι τείνουν να επιλέγουν ως φίλους άτομα με τα οποία μοιάζουν, δηλαδή έχουν παρόμοιες σχολικές επιδόσεις, κάνουν ή δεν κάνουν στον ίδιο βαθμό χρήση ουσιών ή αλκοόλ. Ενώ στην παιδική ηλικία υπάρχει διαφυλική απομόνωση, δηλαδή ο καθένας προτιμά παιδιά του ίδιου φύλου για παρέα, στην εφηβεία (για τα ετερόφυλα άτομα) αναπτύσσεται ενδιαφέρον για το άλλο φύλο. Σταδιακά, δημιουργούνται μικτές παρέες φίλων που περιλαμβάνουν και αγόρια και κορίτσια. Ωστόσο στο τέλος της εφηβείας (καθώς δημιουργούνται περισσότερα ζευγάρια) αυτές οι παρέες τείνουν να διαλυθούν.

Για τους εφήβους η δημοτικότητα έχει μεγάλη σημασία. Τόσο οι δημοφιλείς έφηβοι (που είναι αρεστοί στους περισσότερους) όσο και οι αμφιλεγόμενοι έφηβοι (που αρεστοί σε ορισμένους), είναι άνθρωποι που τείνουν να έχουν πολλούς στενούς φίλους, να εμπλέκονται σε δραστηριότητες με άλλους συνομηλίκους, να συμμετέχουν σε εξωσχολικές δραστηριότητες και να νιώθουν λιγότερο μοναχικοί. Αντίθετα, οι παραμελημένοι έφηβοι (εκείνοι δηλαδή που δεν είναι ούτε ιδιαίτερα συμπαθείς ούτε ιδιαίτερα αντιπαθείς) και οι απομονωμένοι έφηβοι (που είναι αντιπαθείς στους περισσότερους), έχουν λιγότερους φίλους, δεν εμπλέκονται εύκολα σε δραστηριότητες με συνομήλικους, έχουν λιγότερες επαφές με το αντίθετο φύλο και νιώθουν μεγαλύτερη μοναξιά.

Οι έφηβοι είναι πιθανό να δώσουν σημασία στην γνώμη των συνομηλίκων σε θέματα που αφορούν τα ρούχα που θα φορέσουν, τα ραντεβού που θα βγουν, τις ταινίες που θα δουν ενώ είναι πιο πιθανό να ζητήσουν την γνώμη ενός έμπειρου ενήλικα για την επίλυση ενός προβλήματος ή την επιλογή επαγγέλματος. Ενώ στην παιδική ηλικία το παιδί τείνει να συμμορφώνεται με την γνώμη των γονιών και στην εφηβεία κυρίως των συνομηλίκων, κατά την ενηλικίωση πλέον, ο νεαρός ενήλικας έχει την ικανότητα και την αυτοπεποίθηση να παίρνει τις δικές του ανεξάρτητες αποφάσεις.